تعادل بین ضد آب بودن و قابلیت تنفس در پارچه TPU از طریق چندین عامل کلیدی به دست می آید. این عوامل به تعیین اینکه پارچه چقدر می‌تواند آب را دفع کند و در عین حال اجازه می‌دهد بخار رطوبت خارج شود، کمک می‌کند و آن را برای کاربردهایی مناسب می‌سازد که هم محافظت و هم راحتی مورد نیاز است. عوامل اصلی عبارتند از:
پوشش ضخیم تر TPU: یک لایه TPU ضخیم تر، با ایجاد یک مانع قوی تر در برابر آب، ضد آب بودن را افزایش می دهد. با این حال، همچنین می تواند تنفس را کاهش دهد، زیرا یک لایه ضخیم تر، بخار رطوبت (مانند عرق) را سخت تر می کند.
یک پوشش نازک تر TPU باعث تنفس بهتر می شود زیرا رطوبت را راحت تر می کند. با این حال، اثر ضد آب ممکن است کمی کاهش یابد، زیرا یک لایه نازک تر نسبت به آب نفوذ ناپذیرتر است.
پارچه TPU می تواند یک غشای ریز متخلخل داشته باشد که دارای منافذ ریز است. این منافذ به اندازه‌ای کوچک هستند که آب مایع را مسدود کنند اما به اندازه‌ای بزرگ هستند که بخار آب از آن عبور کند. اندازه، چگالی و توزیع این منافذ برای متعادل کردن قابلیت تنفس و ضد آب بسیار مهم است.
منافذ کوچکتر و کمتر باعث ضد آب شدن بهتر می شود اما می تواند مانع تنفس شود. منافذ بزرگتر یا بیشتر تنفس را بهبود می بخشد اما ممکن است کمی ضد آب بودن را به خطر بیندازد.
TPU اغلب به عنوان یک پوشش یا لمینت روی پارچه پایه مانند پلی استر یا نایلون اعمال می شود. نوع پارچه پایه می تواند بر قابلیت تنفس و ضد آب بودن تأثیر بگذارد. پارچه پایه با قابلیت تنفس بیشتر به جریان هوا و مدیریت رطوبت بهتر اجازه می دهد، در حالی که پارچه محکم تر ضد آب را افزایش می دهد.
در پارچه های TPU چند لایه، تعداد لایه ها و ماهیت هر لایه بر تعادل کلی تأثیر می گذارد. یک پارچه لایه لایه با TPU در یک طرف و یک پارچه قابل تنفس در طرف دیگر می تواند ضد آب و تنفس خوبی باشد.
پارچه‌های TPU طوری طراحی شده‌اند که دارای نفوذپذیری انتخابی باشند، به این معنی که اجازه می‌دهند بخار آب خارج شود و در عین حال آب مایع را خارج نمی‌کند. درجه این نفوذپذیری بستگی به نحوه تولید و پردازش TPU دارد. پارچه هایی با نفوذپذیری بخار آب بالا قابلیت تنفس بهتری دارند.
TPU ذاتا آبگریز است، به این معنی که آب را دفع می کند، که باعث افزایش ضد آب می شود. ساختار مولکولی آن را می توان طوری مهندسی کرد که اجازه دهد بخار رطوبت بدون اجازه نفوذ آب مایع از آن عبور کند.
TPU به طور طبیعی انعطاف پذیر و الاستیک است که به پارچه اجازه می دهد تا یکپارچگی خود را تحت کشش حفظ کند. انعطاف‌پذیری همچنین می‌تواند تنفس را با اجازه دادن به حرکات ریز که جریان هوا و آزاد شدن بخار رطوبت را تسهیل می‌کنند، بدون به خطر انداختن ضد آب بودن، افزایش دهد.
عملکرد پارچه TPU در متعادل کردن ضد آب و قابلیت تنفس می تواند به عوامل خارجی مانند دما و رطوبت بستگی داشته باشد. در محیط‌های گرم و مرطوب، قابلیت تنفس بسیار مهم است، بنابراین پارچه‌ها با لایه‌های TPU نازک‌تر یا ریز منافذ بیشتر طراحی می‌شوند.
استفاده مورد نظر: کاربرد خاص پارچه TPU تعیین می کند که سازندگان چگونه ضد آب بودن را در مقابل تنفس پذیری در اولویت قرار می دهند. به عنوان مثال، تجهیزات فضای باز ممکن است بیشتر بر ضد آب بودن تمرکز کنند، در حالی که لباس های ورزشی ممکن است به تنفس پذیری بیشتری نیاز داشته باشند.
درمان‌های سطحی: برخی از پارچه‌های TPU با روکش‌ها یا پوشش‌های اضافی برای بهبود خواص خاص درمان می‌شوند. به عنوان مثال، روکش DWR (دفع آب بادوام) را می توان برای افزایش آب گریزی بدون تأثیر قابل توجهی بر تنفس استفاده کرد.
یکپارچه‌سازی طراحی: در کاربردهای خاص، پارچه TPU با ویژگی‌های تهویه مانند پانل‌های مشبک یا درزهای تهویه‌ای ترکیب می‌شود تا قابلیت تنفس را بدون به خطر انداختن عملکرد ضد آب پارچه اصلی افزایش دهد.
تعادل بین ضد آب و قابلیت تنفس در پارچه TPU با ضخامت لایه TPU، وجود ساختار میکرو متخلخل، ویژگی های پارچه پایه و نفوذپذیری بخار آب غشاء TPU تعیین می شود. انعطاف پذیری، لایه بندی پارچه و شرایط محیطی نیز در تنظیم دقیق این تعادل برای کاربردهای خاص نقش دارند. با تنظیم این عوامل، تولیدکنندگان می توانند پارچه های TPU را ایجاد کنند که نیازهای محیط ها و کاربردهای مختلف را برآورده کند.
