در فرآیند ساخت برزنت پی وی سی، برای افزایش عملکرد آن، برخی از مواد افزودنی اضافه می شود. تثبیت کننده های نور یکی از آنهاست. به گفته افراد مربوطه، عمدتاً پنج نوع تثبیت کننده وجود دارد که اغلب به آنها اضافه می شود:
1. عامل تجزیه هیدروپراکسید: یکی از تثبیت کننده های نور آمین مانع است. پلیمرها می توانند هیدروپراکسیدها را در طول ذخیره سازی و پردازش تولید کنند. باعث می شود تخریب نور اکسیداتیو پلیمرها تجزیه کننده های هیدروپراکسید می توانند پراکسیدها را تجزیه کنند تا رادیکال های آزاد نیتروژن-اکسیژن پایدار تولید کنند و رادیکال های آزاد را بیشتر جذب کنند. ، در نتیجه تخریب پلیمر را کنترل می کند.
2. عامل به دام انداختن رادیکال های آزاد: این نوع تثبیت کننده نور می تواند رادیکال های آزاد فعال تولید شده در پلیمر را به دام بیندازد و در نتیجه فرآیند اکسیداسیون نور را کنترل کرده و به هدف تثبیت نور دست یابد. تثبیت کننده نور آمین عمدتاً مانع (HALS). این یک نوع جدید و امیدوار کننده از تثبیت کننده نور با متوسط نرخ رشد تقاضای سالانه 20 تا 30 درصد در جهان است.
3. جاذب فرابنفش: می تواند به طور موثر نور ماوراء بنفش را با طول موج 290 ~ 410 نانومتر جذب کند، اما به ندرت نور مرئی را جذب می کند. پایداری حرارتی و پایداری نور خوبی دارد. با توجه به ساختار شیمیایی آن می توان آن را به: o-هیدروکسی بنزوفنون ها، بنزوتریازول ها، سالیسیلات ها، تریازین ها و اکریلونیتریل های جایگزین تقسیم کرد. به عنوان تثبیت کننده نور کمکی و تثبیت کننده نور مانع، به ویژه در پلی اولفین یا پوشش استفاده می شود.
4. عامل محافظ نور: این نوعی ماده است که می تواند اشعه ماوراء بنفش را محافظت کند یا منعکس کند، به طوری که نور نتواند به پلیمر نفوذ کند، تا از پلیمر محافظت کند. عوامل محافظ نور شامل رنگدانه های معدنی مانند کربن سیاه و اکسید تیتانیوم و رنگدانه های آلی مانند فتالوسیانین آبی و فتالوسیانین سبز هستند. در میان آنها، کربن سیاه اثر محافظ دارد.
5. Quencher: می تواند انرژی جذب شده توسط کروموفور در پلاستیک را بپذیرد و انرژی را به صورت گرما، فلورسانس یا فسفرسانس تابش کند و در نتیجه از پلیمر در برابر آسیب UV محافظت کند. روی پلیمرها اثر تثبیت کنندگی خوبی دارد و بیشتر در فیلم ها و الیاف استفاده می شود.
